اسباب‌بازی را می‌توان یک محصول فرهنگی در نظر گرفت که نقش ترویجی را برای تقویت مفاهیم زندگی واقعی AIJU (2019) ایفا می‌کند.
اسباب‌بازی‌ها معمولاً کپی مینیاتوری از اشیاء واقعی هستند و به این ترتیب، محصول تا زمانی که خود را در یک عمل بازیگوش نشان ندهد، زنده نمی‌شود، زمانی که باعث ایجاد نگرانی در نوزاد شود.
اسباب بازی زرین تویز دارای وزن گسترده ای از معنای درون خود است، زیرا علائم استفاده شده در هر طرح به روشی منحصر به فرد مورد قدردانی قرار می گیرد و تفسیر آنها را ترویج می کند.
از طریق اسباب‌بازی، کودکان می‌توانند تصاویر، شخصیت‌ها و صحنه‌هایی را از دنیای واقعی نشان دهند و با خیال‌پردازی‌های خود یا سایر کودکان تعامل کنند (برونر و همکاران، 2009).
این شیئی است که شایستگی فیزیکی و اجتماعی را ارتقا می دهد و همچنین کودک از طریق دستکاری شیء، ویژگی های آن را برای درک بهتر دنیای خود کشف می کند.
به همین ترتیب، کودک تصویر خود را تقویت می کند، احساسات، ترس ها و نگرانی ها را بروز می دهد و راهی برای حل تعارضات است (اسپینوزا، 2018).
همچنین از نظر جسمی و روحی ورزش می کند، زیرا تخیل را تحریک می کند.
بزرگسالان معمولاً اولین کسانی هستند که روند مصرف را تعیین می کنند (هنگام انتخاب اسباب بازی برای نوزادان).
بسته بندی جزء اساسی محصول است، زیرا علاوه بر نگهداری، محافظت و نگهداری محصول، امکان دسترسی به مصرف کننده نهایی را در شرایط بهینه و مهمتر از آن ابزاری ارزشمند برای تبلیغ و فروش می باشد.
بسته بندی توسط انجمن بازاریابی آمریکا (AMA)، یک سازمان بین المللی که متخصصان بازاریابی را تبلیغ می کند، به شرح زیر تعریف می شود: “ظرفی که برای محافظت، تبلیغ، حمل و نقل و/یا شناسایی یک محصول استفاده می شود.
بسته بندی ممکن است از بسته بندی پلاستیکی گرفته تا جعبه فولادی یا چوبی یا درام متفاوت باشد.
این می تواند اولیه (شامل محصول)، ثانویه (شامل یک یا چند بسته اولیه) یا سوم (شامل یک یا چند بسته ثانویه) باشد» (انجمن بازاریابی آمریکا، 2013).
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.