دو واریته دیگر که اغلب مورد استفاده قرار می گیرند Farbio و Corona هستند، همه این هیبریدها در برابر بیماری هایی که در گلخانه های اروپایی مهم هستند مانند گوموزیس (Cladasporium curcumerisum)، لکه برگی (Corynespora melonis) و سفیدک کرکی (Pseudoperonospora cubensis) مقاومت دارند، اما در برابر سفیدک پودری (Sphaerotheca fuliginea) مقاومت ندارند.
به ویروس هایی مانند موزاییک خیار گلخانه ای امروز اصفهان و موزاییک هندوانه که در میزبان علف های هرز یا در کشتزارهای مزرعه ای در سراسر ایالت شایع هستند، مقاومت عالی در برابر سفیدک پودری در چندین هیبرید مانند Vetomil، Silvia، Bella و Fidelio موجود است.
خیارهای گلخانه ای در شرایط محیطی بهینه به سرعت رشد می کنند و تولید میوه 60 تا 70 روز پس از کاشت آغاز می شود.
برای تولید خوب، محدوده دمایی 75 درجه تا 80 درجه فارنهایت در طول روز مطلوب است، در حالی که اوج دمای روز از 85 درجه تا 95 درجه فارنهایت قابل تحمل است، دوره های طولانی دمای بالا ممکن است بر کیفیت میوه تأثیر منفی بگذارد.
دمای شبانه کمتر از 65 درجه فارنهایت امکان رشد سریع و تولید زودرس میوه را فراهم می کند، در دمای 55 تا 60 درجه فارنهایت، صرفه جویی در هزینه های سوخت قابل توجه خواهد بود، اما سرعت رشد کندتر و برداشت به تاخیر می افتد.
خاک های مناسب برای خیار گلخانه ای باید دارای زهکشی خوب، حداقل 48 اینچ عمق، کم نمک محلول و عاری از بیماری های منتقله از خاک باشد. لوم شنی به ماسه یا خاک رس ترجیح داده می شود.
اگر خاک گلخانه این معیارها را نداشته باشد، می توان از چندین نوع سیستم رشد بدون خاک با موفقیت استفاده کرد.
اینها شامل انواع مختلف هیدروپونیک، پیت-لیت (مخلوطی از پیت اسفاگنوم و ورمیکولیت یا پرلیت) و ضایعات کارخانه چوب بری (مخلوط پوست و خرده چوب و خاک اره) است.
سیستم‌های هیدروپونیک قادر به کشت محصولات خوب خیار گلخانه‌ای هستند، اما نصب و مدیریت آن‌ها نسبت به سایر سیستم‌ها پرهزینه‌تر است و هیچ مزیت خاصی در عملکرد یا کیفیت میوه نسبت به کشت خاک ندارد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.